اهداف تدبر در سیره
السلام علیک یابن امیرالمومنین
قبل از ورود به بحث سیره لازم است چند مقدمه ذکر شود.
اولین مقدمه مربوط به شناخت انسان می باشد. در مباحث فلسفی و عرفانی در مورد ابعاد وجودی انسان به سه حوزه اشاره می شود: حوزه شناختی، حوزه عواطف و حوزه عملکرد. همانطور که در روایت حضرت رسول صلّى اللَّه علیه و آله می خوانیم:
«خواندن قرآن در نماز برتر از تلاوت قرآن در غیر نماز است، و یاد خدا بهتر از صدقه و صدقه بهتر از روزه، و روزه کارى نیک است. سپس فرمود: گفتارى (مقبول) نیست مگر با کردار و گفتار و کردارى (درست) نیست مگر با پندار (نیّت)، و گفتار و کردار و پندارى (پذیرفته) نیست مگر با درست بودن رفتار (اجراى سنّت).» رهاورد خرد (ترجمه تحف العقول)؛ ص49
جهت نهادینه شدن یک عملکرد در انسان در ابتدا می بایست شناخت صحیحی صورت بگیرد و پس از آن از طریق عواطف انگیزه فرد نسبت به موضوع تحریک شود تا عمل مورد نظر توسط فرد محقق شود.
در این قسمت اهداف تدبر در سیره با توجه به ابعاد وجودی انسان و با توجه به ضرورت هریک بررسی و بیان می شود.
الف-حوزه شناختی
1-دانش: در این مرحله تلاش می شود اطلاعات مربوط به سیره تصحیح و تکمیل گردد.
2-بینش: با توجه به تعریف تدبر، دانشی که با نگرش سباقی و سیاقی و مجموعی شکل بگیرد موجب انسجام اندیشه ولایی (با توجه به نقش هدایتی معصومین) خواهد بود.
ب-حوزه عواطف
1-انگیزش: افزایش محبت در اثر افزایش شناخت
2-گرایش: افزایش ایمان بر اثر افزایش محبت
ج-حوزه عملکرد
1-کنش و واکنش: تصحیح عملکرد ها و تطبیق رفتارها با عملکرد معصومین
2-منش: تابعیت محض از معصوم بر اثر شناخت صحیح و به واسطه عواطف برانگیزاننده
موفق باشید :)